Potter E.B. - Nimitz

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
"* "* Y ">
WIELKIE BITWY
- WIELCY
DOWÓDCY
E. B. Potter
NlMITZ
Przełożył Roman Graczyk
DOM WYDA WNICZY V BELLONA
WARSZAWA 2004
SPIS TREŚCI
Przedmowa
8
1. Stanowisko
11
2. Cint Pac z Teksasu
26
3. Trzymanie szyku
41
4. Pochodzenie stratega
58
5. Starcie na Morzu Koralowym
73
6. Przygotowania do obrony Midway
88
7. Bitwa o Midway
100
8. Chester i Catherine
117
9. Wschodząca gwiazda
130
10. Taktyk i nauczyciel
143
11.
Rigel
i
Augusta
158
12. Oficer
flagowy
170
13. Walki na Guadalcanal
181
14. Zdobycie Guadalcanal
207
15. CinCPac i jego sztab
230
16. Natarcie na środkowym Pacyfiku
244
17. Operacje „Galvanic" i „Flintlock"
267
18. Skok na Wyspy Mariańskie
290
19. O generałach, admirałach i prezydencie
309
20. Powrót na Filipiny
333
21. Kampania na Filipinach i przenosiny na Guam
359
22. Iwo Jima i Okinawa
372
23. Zwycięstwo
393
24. Od CinCPac do CNO
415
25. Szef operacji morskich
429
26. Z Departamentu Marynarki do Organizacji Narodów Zjednoczonych
447
27. Ostatnie lata
470
28. Podziękowania
491
29. Źródła
492
30. Notki do rozdziałów
499
5
MAPY
Pearl Harbor, 1942 30
Wczesne rajdy amerykańskich lotniskowców 48
Ocean Spokojny 56
Bitwa na Morzu Koralowym, 4-8 maja 1942 82
Bitwa o Midway: Podejście 107
Rejon wczesnych operacji na południowym i południowo-zachodnim Pacyfiku 186
Bitwa przy wyspie Savo, 9 sierpnia 1942 190
Bitwa przy wschodnich Wyspach Salomona, 24 sierpnia 1942 193
Bitwa przy przylądku Esperance, 11-12 października 1942 204
Bitwa przy Wyspach Santa Gruz, 26 października 1942 210
Bitwa morska przy Guadalcanal: Nocne działania krążowników, 12-13 listopada 1942 215
Bitwa morska przy Guadalcanal: Nocne działania pancerników, 14-15 listopada 1942 218
Bitwa przy Tassafaronga, 30 listopada 1942
220
Neutralizacja i obejście Rabaul
222
Działania na Aleutach
246
Wschodnia Melanezja i Wschodnia Mikronezja
254
Desant na Tarawę, 20 listopada 1943
268
Poprzez Pacyfik
274
Desant na Kwajalein, 1 luty 1944
279
Południowe Mariany
307
Bitwa na Morzu Filipińskim, 19-20 czerwca 1944
313
Pierwsze akty kampanii na Saipanie
318
Podejście flot do Zatoki Leyte
341
Bitwa w Zatoce Leyte, 23-25 października 1944
345
Iwo Jima
374
Inwazja na Okinawę
384
PRZEDMOWA
Niemal obsesyjna dyskrecja admirała Nimitza mogła mieć swoje korzenie
w słynnej aferze Sampsona-Schleya, z czasów, gdy Nimitz był kadetem w Akademii
Marynarki. Afera ta wprawiła w zakłopotanie przyjaciół marynarki i na trwałe
zepsuła reputację zarówno admirała Wiliama T. Sampsona, jak i komandora Win-
fielda S. Schleya. Młody Nimitz, zszokowany pozbawionymi godności sprzeczkami,
przyrzekł sobie, że nie dojdzie więcej do publicznego prania brudów marynarki,
jeśli tylko będzie w stanie temu zapobiec. W całym swoim życiu unikał publicznego
omawiania spraw i, jeśli to było możliwe, temu zapobiegał, zwłaszcza gdy zamie­
szane w to były jakieś osobistości. Czynił wszelkie wysiłki, aby chronić uczucia
i reputację swoich podwładnych, nawet jeśli nie spełniali jego oczekiwań.
Admirał Nimitz ubolewał nad chęcią przelewania na papier wojennych wspo­
mnień uczestników drugiej wojny światowej, szczególnie gdy zmniejszali oni
prestiż innych osób lub inspirowali publiczne kłótnie. Jeśli chodziło o niego
samego, nie chciał napisać swojej biografii ani zezwolić na jej napisanie przed
śmiercią i nawet w swojej prywatnej korespondencji starannie unikał potępiania
kogokolwiek lub zamieszczania faktów, na których można by oprzeć krytykę. Był
tylko jeden wyjątek. W codziennych wojennych listach do żony wyładowywał
swoje emocje, wyrażając złość wywołaną zachowaniem lub niedostatkami któregoś
ze swoich współpracowników. Jego żona rozumiała, że te komentarze są prze­
znaczone tylko dla niej. „To był rodzaj zaworu bezpieczeństwa" — powiedziała.
Aby upewnić się, że treść korespondencji nigdy nie przedostanie się do publicznej
wiadomości, spaliła wszystkie listy z wyjątkiem kilku najbardziej łagodnych.
Nimitz powiedział swojemu przyjacielowi Andrew Hamiltonowi, że ludzie
pytają go, dlaczego nie spisał wspomnień. „Zawsze odpowiadałem, że historię
najlepiej opisują profesjonalni historycy. Dowódca czasu wojny jest prawdopodobnie
zbyt mocno zaangażowany emocjonalnie, aby przedstawić obiektywny obraz siebie
i współpracowników, i jego nastawienie może wyrządzić krzywdę ludziom, z któ­
rymi służył".
Na użytek swoich przyszłych biografów Nimitz starannie gromadził dokumenty
i zadbał, aby zostały złożone w Archiwum Operacyjnym Wydziału Historii Marynar­
ki w Waszyngtonie pod opieką byłego dyrektora Wydziału, admirała Ernesta
[ Pobierz całość w formacie PDF ]