Pokuta Adama (Życie Adama i Ewy) - ...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Życie Adama i Ewy - wersja słowiańska
XXVIII 1 I siedzieliśmy razem przed bramą raju, Adam płakał i głowę miał spuszczoną ku ziemi,
lamentując gorzko. A przez siedem dni nie mieliśmy
2 nic, co by można było zjeść, czuliśmy wielki głód, a ja, Ewa płakałam donośnym głosem:
'Nieszczęsna ja, O Panie, mój Stwórco; z mojej winy tak cierpi Adam!'
XXIX 1 I rzekłam Adamowi: 'Powstań! Mój panie, powinniśmy szukać jedzenia; teraz moja dusza
zawodzi i moje serce jest upadłe.' Wtedy Adam mi odpowiedział: 'Miałem myśli 2 aby zabić cię, ale
czuję strach odkąd Bóg stworzył cię ze mnie, a ty okazałaś skruchę i posłuszeństwo Bogu; dlatego
moje serce nie chce ciebie opuścić.'
XXX 1 Adam powstał, wędrowaliśmy przez wszystkie ziemie, ale nic nie mogliśmy znaleźć do
pożywienia się, prócz trawy i pokrzyw. Powróciliśmy, zatem pod bramę raju i zaczęliśmy błagać
płaczącym głosem: 'Miej współczucie nad istotami przez Ciebie stworzonymi.
2 O Stwórco, daj nam żywność.'
XXXI 1 Błagaliśmy tak przez piętnaście dni. Wtedy usłyszeliśmy Michała archanioła i Joela
2 modlących się za nas, i wtedy archanioł Joel za nakazem Pana, wziął siódmą część nieba i dał ją
nam.
3 Wtedy Pan powiedział do Adama: 'Ciernie i osty wyrastać będą spod twoich rąk; w pocie czoła
będziesz pracować, aby mieć, co jeść, a twoja żona drżeć będzie przed twym obliczem.'
XXXII 1 A archanioł Joel powiedział do Adama: 'To rzekł Pan: nie stworzyłem kobiety, aby tobą
rządziła, ale by była posłuszna; dlaczego jesteś posłuszny żonie?' Następnie archanioł Joel obdarował
Adama bydłem i wszelakiego rodzaju zwierzyną latającą i pełzającą, zarówno dziką jak i oswojoną; i
zaczął nadawać imiona zwierzętom.
3 Wtedy Adam wziął wół i począł uprawiać ziemię.
XXXIII 1 Wówczas przybył Diabeł i stanął przed wołem, utrudniając Adamowi pracę. Rzekł do niego:
'Moja jest ziemia,
2 Do Boga należy niebo; gdybyś był mój, mógłbyś pracować na ziemi, jeśli jednak należysz do Boga,
to powinieneś odejść do raju.' Adam mu odpowiedział: 'Wszystkie rzeczy należą do Pana,
3 Niebo należy do Niego, cała ziemia, raj, oraz cały wszechświat.'
XXXIV 1 Diabeł powiedział: 'Nie mogę znieść, że uprawiasz moją ziemię, chyba, że podpiszesz
zobowiązanie, że należysz do mnie.' Adam odparł: 'Ten, który jest panem
2 ziemi, do Tego i ja należę, jak i moje potomstwo.' Wtedy diabeł został pokonany, ku szczęściu
Adama. (Ale Adam nie był głupcem i wiedział, że Bóg
3 kazał mu zbywać diabła i nie słuchać go). Diabeł powiedział: 'Podpisz mi
4 umowę.' A Adam przeczytał: 'Panem ziemi jest ten sam, do którego należę ja, oraz moje
potomstwo.'
XXXV 1 Ewa powiedziała Adamowi, 'Panie, módlmy się do Boga, byśmy wolni byli od tego diabła,
ponieważ masz te kłopoty z mojego powodu.' Ale Adam powiedział: 'Ewo, od kiedy żałujesz
2 swego błędu, moje serce chce słuchać ciebie, ponieważ Pan stworzył ciebie z moich żeber. Pośćmy
przez czterdzieści dni, a może Pan okaże zlitowanie i zrozumienie nad nami i daruje życie' Ja, ze swojej
strony powiedziałam: 'Ty mój panie,
3 pość przez czterdzieści dni, a ja będę pościć przez czterdzieści cztery.'
XXXVI 1 Adam powiedział do mnie: 'Wejdź do rzeki, która nazywa się Tygrys, i weź wielki kamień, ustaw
go pod swoimi stopami, wejdź do strumienia otaczając się wodą niczym płaszczem po szyję, i módl się
do Boga w swoim sercu, ale niech żadne słowo nie wychodzi z twych ust.'
2 A ja odpowiedziałam: 'Panie mój, całym sercem będę wzywać do Boga.' Adam odpowiedział mi:
3 'Bądź bardzo ostrożna. Dopóki nie spotkasz mnie i nie dam ci znaku, nie wychodź z wody, nie wierz
słowom, które będą ci mówione, bo znowu możesz dać się zwieść.'
4 I Adam przybył nad Jordan i wszedł do wody zanurzając się w niej zupełnie, tak, że nawet jego włosy
znajdowały się pod wodą, i kierował swoje błagania do Boga oraz modlitwy do niego.
XXXVII 1 I tam, aniołowie zebrali się razem i wszystkie żyjące stworzenia, dzikie i oswojone, oraz wszystkie
ptaki latające, i chronili oni Adama, niczym ściana, modląc się za Adama do Boga.
XXXVIII 1 Wtedy przyszedł do mnie diabeł, ubrany w wdzięk i blask anioła, roniąc wiele łez powiedział
do mnie: 'Wyjdź z wody,
2 Ewo, Bóg usłuchał modlitw, oraz nas, aniołów. Bóg spełnił modlitwy tych, którzy wołają w twojej
sprawie. Wysłał mnie On do ciebie, aby nakazać ci, że powinnaś wyjść już z wody.'
XXXIX 1 Jednak ja (Ewa) spostrzegłam, że był to diabeł i nic mu nie odpowiedziałam. Ale Adam,
(kiedy) wyszedł z Jordanu, zobaczył ślady stóp diabła, i bał się, że ten mnie zwiódł; ale kiedy zobaczył
 mnie będącą w wodzie, ucieszył się, poczym
2 podszedł i pomógł mi wyjść z wody.
XL 1 Wtedy Adam zakrzyknął donośnym głosem: 'Bądź cicho, Ewo, strudzona jest dusza w moim ciele;
powstań, idź naprzód, wznoś modlitwy do Pana, póki nie oddam mego ducha Bogu.'
  [ Pobierz całość w formacie PDF ]